Mama en papa laten elkaar los

Onafscheidelijk

Een plusje op de test. Een kreet van vreugde. Een baby in mijn buik.

Na negen maanden zwangerschap lig je voor het eerst op mijn borst. Onze ogen ontmoeten elkaar en mijn moedergevoel is geboren. Jouw allereerste nachten zijn we samen wakker. Ik kriebel je zachte haartjes. Ik kus je bolle wangetjes. Ik tel je vingertjes en teentjes. Iedere keer opnieuw. Ik fluister dat ik er elke dag voor je zal zijn. Al is het midden in de nacht. Ons hele leven lang.

Ik vul mijn dagen met knuffels en kusjes. Mijn maanden met een prachtige glimlach van jou. Aan mijn hand groei je op en ontdek je de wereld om ons heen. We doen aan babyzwemmen, volgen peuterdans en zingen liedjes op de fiets. Onafscheidelijk en altijd samen.

Brandende tranen

Terwijl ik knipper met mijn ogen schieten de jaren aan ons voorbij. Vanmiddag lig ik in de tuin en kom je bij me zitten. Je bent nog maar net vier jaar oud. Je legt je hoofd op mijn borst en je grote blauwe ogen ontmoeten opnieuw mijn blik.

‘Mama, ga je proberen niet snel dood te gaan? Ik wil dat jij mij voor altijd naar bed kan brengen.’ Ik kriebel je blonde krulletjes. Ik kus je kleuterwangetjes wel twintig keer. Ik knipper mijn brandende tranen weg. Hoe moet ik je vertellen dat mama straks niet iedere dag meer bij je zal zijn? Hoe moet ik je vertellen dat je papa zal missen bij mama en andersom… Hoe?

Dubbel thuis

Zonder woorden lijk je al te weten wat er gaat gebeuren. Je voelt de spanning in je buikje. Emoties wisselen elkaar af. Op school vertel je dat jouw papa en mama niet verliefd zijn op elkaar. En ik denk dat je daar gelijk in hebt.

Papa en mama hebben elkaar al tijden geleden losgelaten. Samen kunnen we niet meer verder. Niet meer met zijn drietjes in één huis. Maar in de toekomst bij ons allebei een thuis. Er gaat een hoop op ons afkomen. Jouw leventje verandert voorgoed, maar we willen niet te snel. Niet te snel voor jou. Jij bepaalt het tempo. Stapje voor stapje. En wij houden je vast. Mama aan de ene hand en papa aan de andere hand. Voor altijd.

Ik kan je straks niet iedere avond meer instoppen. Geen extra knuffel voor het slapen gaan. Een kusje om het af te leren. Ik zal je ongelooflijk gaan missen op de dagen dat je niet bij me bent. Maar aan mijn belofte zal ik me houden. Ik zal er altijd voor je zijn. Al is het midden in de nacht.