Papa Abdel: ‘Mijn dochter is mijn kleine prinses’
Sinds 1 juli is de nieuwe geboorteverlofregeling ingegaan, waardoor je als partner langer geboorteverlof kan opnemen. Dit geeft vaders en co-moeders de kans om meer tijd met hun gezin door te brengen. Wat vinden zij hier zelf van? Abdel werkt als beveiliger en is vader van een dochter van 2 jaar. Hoe beleeft hij het vaderschap en zijn rol in huis?
Even voorstellen
Naam: Abdel
Leeftijd: 32 jaar
Beroep: Beveiliger op Schiphol
Papa van: Een dochter van 2 jaar en 9 maanden
Burgerlijke staat: Getrouwd
Dienstverband: 0,8 fte, onregelmatig
Meer waardering voor eigen ouders
Ik probeer om een aanwezige, actieve vader te zijn. Dat begon al bij de bevalling, waar ik mijn vrouw zoveel mogelijk heb gecoacht. De artsen legden me uit wat ik kon doen en daarnaast probeerde ik met mijn enthousiasme haar energie hoog te houden. Op die manier kon ik me ook nuttig voelen.
Ook nu mijn dochter er is, wil ik graag tijd met haar doorbrengen. Het vaderschap is een heel nieuwe ervaring. Alle taken die erbij horen, wil ik me eigen maken. Zo kan ik optimaal voor mijn dochter aanwezig zijn. Ik word me er nu wel steeds meer bewust van hoeveel mijn moeder alleen moest doen. Mijn dankbaarheid en waardering voor mijn ouders is zeker gestegen sinds ik vader ben.
Automatisch een gelijke verdeling
Vlak voor de geboorte van mijn dochter zijn we verhuisd. Hierdoor was ik rond de bevalling en de kraamtijd veel bezig om ons huis op orde te krijgen. Gelukkig wonen we vlakbij zowel mijn ouders als mijn schoonouders, waardoor we regelmatig hulp kunnen vragen.
Ik denk dat bij een eerste kind de taken van de man vooral liggen in het verzorgen van zijn vrouw en het huishouden. Ik kan totaal niet koken, maar moest dat in de kraamtijd toch ineens leren. Later ben ik ook meer zorgtaken voor mijn dochter gaan uitvoeren. Ik geniet er echt van om haar in bad te doen. Lekker spetteren met het water en samen kattenkwaad uithalen.
Huishoudelijke taken verdelen we behoorlijk gelijk. Soms doe ik het hele huis, andere keren doet mijn vrouw dat. Ik vind het belangrijk om zorg te dragen voor mijn huis. Mijn vrouw werkt ook, dus ik vind het onterecht als zij dat in haar eentje zou moeten doen. Doordat we allebei flexibel werken, hoeft ons kind niet naar de opvang.
Twee culturen
Ik ben Marokkaans van afkomst, de derde generatie in Nederland. Toen ik jong was, merkte ik dat ik weinig van mijn eigen cultuur wist. Van mijn elfde tot mijn 21e ben ik in Marokko gaan wonen om naar school te gaan. De cultuur is daar zo anders dan hier in Nederland. Ik wil graag dat mijn dochter dit vanaf haar geboorte meekrijgt. Daarom wordt ze bijvoorbeeld tweetalig opgevoed.
Er is een groot verschil tussen de eerste generatie en de derde generatie waar ik toe behoor. De eerste generaties Marokkanen in Nederland voelden een grote verantwoordelijkheid om hun hele familie te verzorgen. Niet alleen hun gezin dus, maar ook ooms en nichten bijvoorbeeld. Voor mij is die noodzaak er niet meer, dus kan ik meer als vader aanwezig zijn in mijn eigen gezin.
Als vader heb je ook een rol thuis
Als er ooit een tweede kindje komt, zou ik zeker weten extra verlof opnemen. Daar hoef ik niet eens over na te denken. Als vader heb je een belangrijke rol in het gezin, waarbij aanwezigheid belangrijk is. Bovendien heb je bij de geboorte van een tweede ineens dubbele zorgtaken, waarbij mijn steun dus hard nodig zou zijn.
Mijn werkgever zou het misschien wat lastig vinden. Ik werk in ploegendiensten, dus als ik langer verlof zou nemen zou er in verschillende ploegen een tekort ontstaan. Maar ik ben lang in dienst en meld me nooit ziek, dus ik denk dat ik wel een regeling zou kunnen treffen. Voor mijn gezin zorgen is te belangrijk om dat niet te proberen.
