Bijna te klein om vast te houden, maar te groot voor woorden

Weeën op het werk

Het is 6 uur in de ochtend en nietsvermoedend sta ik op om naar mijn werk te gaan. Ik werk in de thuiszorg en had een dienst van 7:00 tot 11:00 uur. Ik heb wat last van mijn buik, maar dat heb ik wel vaker en na een toiletbezoek gaat dit meestal weer over. Ik begin dus nietsvermoedend aan mijn route en help mensen met wassen, douche en aankleden.

Inmiddels is het 9 uur en ik loop naar het kantoor omdat ik toch wel erg veel buikpijn krijg. Ik bel mijn vriendin en collega, die meteen naar het kantoor komt. Ze kijkt mij aan en zegt dat het lijkt of ik weeën heb. Inmiddels ben ik erg overstuur. Mijn collega belt voor mij de verloskundige.

Ik krijg het advies om thuis rustig in bad te gaan liggen, omdat het waarschijnlijk flinke harde buiken zijn. Mijn partner haalt me op en brengt me naar huis. Ik stuur hem weer naar zijn werk, want er zou volgens mij toch nog niks bijzonders gebeuren.

De bevalling is toch echt begonnen

Na een uur in bad de weeën getimed te hebben, blijk ik toch om de 5 minuten een wee te hebben die toch zeker wel een minuut aanhoudt. Ikzelf wil nog steeds niet toegeven, maar bel op aandringen van mijn vriendin toch maar de verloskundige. Die komt meteen op huisbezoek. Als de verloskundige er eenmaal is, lijkt het alsof alles weer bedaard is. De verloskundige wil toch nog eventjes inwendig onderzoek doen om het formeel even af te sluiten.

Dan is het moment daar: ik mag van de verloskundige niets meer doen. Ik blijk al 5 centimeter ontsluiting te hebben. Ze kan ook de voetjes van onze baby al voelen. Met spoed wordt er een ambulance besteld, waarmee ik met alle toeters en bellen naar Breda wordt gebracht.

In Breda mag je echter pas bevallen met 32 weken. Ik zit pas op een zwangerschapsduur van 29 weken en 6 dagen. Een ritje naar Rotterdam durft niemand eigenlijk aan. Uiteindelijk wagen we toch de gok. Onder begeleiding van de gynaecoloog stap ik toch maar de ambulance in.

In Rotterdam aangekomen gaat het allemaal heel snel. Ik heb inmiddels flinke rugweeën. Na een kleine twintig minuten arriveert ook mijn partner. De kinderarts komt ons vertellen dat we vandaag gaan bevallen. Voor de zekerheid hebben ze de OK klaarstaan, omdat er misschien een keizersnede nodig is. De baby ligt namelijk verkeerd om. Bovendien willen ze de bevalling voor de kleine zo rustig mogelijk laten verlopen.

Een keizersnede onder narcose

Een ruggenprik krijgen ze zelfs na acht keer prikken niet meer op de juiste plek. Ik heb inmiddels een flinke weeënstorm en houd het niet meer. Ik vraag of ik misschien onder narcose mag. Dat mag en binnen no time lig ik te slapen.

Uiteindelijk is om 15:29 onze prachtige dochter Faye Elena met behulp van een keizersnede geboren. Met een prachtig geboortegewicht van 1600 gram. Best zwaar voor de termijn die we waren.

Een gezonde baby

Na drie dagen in het Sophia Kinderziekenhuis mocht kleine Faye over naar de afdeling neonatologie in het Amphia ziekenhuis in Breda. Hier heeft ze nog 7 weken gelegen. 7 weken waarin ze zich goed heeft kunnen ontwikkelen. Ze heeft netjes heel het lijstje afgewerkt voor ze mee naar huis mocht. Inmiddels thuis doet ze het keurig en is ze een happy baby!

9 juni was voor ons een dag om nooit te vergeten! De dag dat we veel te vroeg en veel te snel ineens trotse ouders werden van een klein, mooi meisje.