Fulltime kolven: “Ik kon meer genieten van de kleine”

Heftige eerste weken

Die eerste twee weken waren heftig. Zowel fysiek als emotioneel wordt er ontzettend veel van je gevraagd. En dan moet je ook nog borstvoeding geven. Dat is overigens niet hoe ik er in eerste instantie in stond. Ik had me goed voorbereid, volgde een borstvoedingscursus en wist dat borstvoeding geven echt even doorzetten was. Maar zó zwaar had ik het niet verwacht.

Twee weken heb ik Jean live borstvoeding gegeven. Loodzwaar vond ik het. Ik had eigenlijk gelijk al kloven. Mijn tepels deden zeer en ik was op. Ik ging er steeds meer tegen opzien om haar eten te geven. Dat deed me verdriet, want zij kon er ook niets aan doen.

De tweede borstontsteking diende zich aan. Ik moest met hoge koorts naar het ziekenhuis om te controleren of het wel echt aan mijn borsten lag (en niet aan mijn baarmoeder). Dit had zo’n impact, dat ik besloot ik om mijn borsten te laten herstellen en te starten met kolven. We hadden ontzettend veel mazzel met Jean, want ze pakte de fles net zo goed als mijn tepel.

Over op fulltime kolven

Kolven tot mijn tepels hersteld waren ging over in fulltime kolven. Ik voelde me beter, rustiger en kon meer genieten van de kleine. Maar ergens voelde ik me ook zwak toen ik het live voeden opgaf. Toen mijn tepels volledig hersteld waren dacht ik bij mezelf: was het nou echt zo erg?

Ik kolfde acht keer per dag, net zo vaak als dat Jean een flesje kreeg. Ik kolfde daarmee net aan genoeg om haar volledig borstvoeding te kunnen geven. De eerste week van fulltime kolven was mijn vriend nog vrij en hadden we dubbel dienst ’s nachts: ik kolven, hij de fles geven.

Toen hij weer begon met werken, werden de nachten een stuk zwaarder. Wakker worden, flesje maken en geven, boertje laten, nog even rechtop, in slaap wiegen, in bedje leggen, naar beneden, kolven (soms wel een half uur), alles afwassen en hup weer naar bed. Met een beetje mazzel duurde dit bij elkaar een uur, met pech twee.

Doei, nachtsessies

Na drie weken fulltime kolven besloot ik de nachtelijke sessie te laten vervallen. Dat leek prima te gaan, zonder dat mijn productie omlaag ging. Oh, wat was dat heerlijk!

Maar al snel ging Jean veel meer drinken en matchte mijn productie niet meer met haar behoefte. Ik ging ’s nachts weer kolven, maar dit deed mijn gemoedstoestand geen goed. Daarom besloten we om één flesje te vervangen met kunstvoeding.

Ik vond het jammer, maar zat er niet heel erg mee. Ik wist al dat ik geen maanden borstvoeding wilde gaan geven en uiteindelijk moest ze hier toch ook een keer aan wennen.

Toen Jean een paar weken oud was ging ik weer meer de deur uit. Even lunchen met vriendinnen, naar een verjaardag, of wandelen in het bos. Ik vond het best lastig om het normale leven op te pakken, in combinatie met elke drie uur een flesje geven. Laat staan als daar ook nog 6 á 7 keer kolven bij komt kijken.

Ik heb het gedaan hoor. Kolven op visite, kolven op het strand, kolven in een restaurant, maar een pretje is het zeker niet. Elke keer als je ergens komt gelijk opzoek gaan naar een geschikte plek. Of in het ergste geval niet eens van huis weg willen gaan, omdat je moet kolven. Op een gegeven moment beheerst het toch een beetje je dag.

Nog verder afbouwen

Toen ik dat besefte, besloot ik het kolven verder af te bouwen en meer kunstvoeding bij te geven. Ik las verhalen van vrouwen die maar 3 à 4 keer per dag kolfden en daarmee hun productie op peil konden houden. Dat leek mij ook wel wat!

De eerste week leek ik zelfs meer productie te hebben dan met vaker kolven. Dat beloofde veel goeds. Helaas ging het die week erna bergafwaarts. Ik had al nooit veel productie en kon dus ook geen voorraadje aanleggen. Ik had er de puf niet meer voor om het weer op te krikken en besloot te stoppen.

Toch trots

Bij elkaar heeft Jean toch 10 weken van mijn melk gedronken en daar ben ik best trots op. Ik heb diep respect voor alle vrouwen die borstvoeding geven, want het is loodzwaar. Maar ik wil ook zeggen tegen alle vrouwen die dat niet doen, niet kunnen, of niet (meer) willen: het is goed! Borstvoeding geven is niet altijd rozengeur en maneschijn.