Mijlpalen van mijn dochtertje

Cliché

Terwijl de eerste verjaardag van ons meisje nadert, bedenk ik me hoe snel zo’n eerste jaar voorbij gaat. Toen ze net was geboren, zeiden andere jonge ouders: “Geniet er maar van, het gaat zo hard.” En ja, het is een cliché, maar zo heb ik het ook ervaren. Het gaat écht hard!

In het eerste levensjaar maken baby’s zoveel ontwikkelingen door. Op de buik rollen (en weer terug), de eerste keer ’s nachts doorslapen (heel fijn!), de eerste vaste hapjes (groente, fruit, maar ook een boterham… mmm dat is gek), het schaterlachen (wat heerlijk!), het brabbelen van fantasiewoordjes (schattig), optrekken om te gaan staan (zo groot ineens), de eerste stapjes langs de tafel (stoere meid)… Het is slechts een greep uit afgelopen jaar, maar ik kijk met trots terug op al die momenten.

Ukkepuk

Alles is natuurlijk vastgelegd op camera en regelmatig bekijk ik de foto’s. Bij het zien van de beelden van de eerste paar weken, vind ik het haast onvoorstelbaar dat ons meisje zo klein is geweest. Is dat echt mijn lieve kleine ukkepuk? Die nu al stapjes met de loopwagen zet? Of met het opruimen van haar kledingkast: jeetje, deze babypakjes … dat is lang geleden!

Af en toe dacht ik, een beetje met weemoed, waar is mijn kleine baby girl? En tegelijkertijd is het geweldig hoe ze groeit en al die eerste keren meemaakt. En gelukkig hebben we al die foto’s en video’s nog.

Feest

Ondanks al deze gedachten overheerst het gevoel van blijdschap en geluk. En de eerste verjaardag van ons lieve meisje is vooral een feestje! Met slingers en ballonnen, een heuse Woezel en Pip-taart en natuurlijk allemaal cadeautjes. Te beginnen ’s ochtends bij ons op bed, waar ze in haar pyjama ons cadeau open mag maken. De blijdschap op haar gezicht; heerlijk.

Ze begrijpt natuurlijk niets van al die mensen die op visite komen en cadeautjes meebrengen, maar wat maakt het uit. Ze heeft plezier en het openscheuren van de pakjes is al een feestje op zich.

Weet je nog?

Zo’n eerste verjaardag is ook een dag waarop ik terug denk aan de bevalling. Weet je nog? Op dit tijdstip braken mijn vliezen. Rond deze tijd gingen we naar het ziekenhuis. Weet je nog, dat we die middag nog naar het tuincentrum fietsten? En dat ons meisje een paar uur later geboren was?

Ah, 21:20 uur, nu is ze écht 1 jaar! Op naar het jaar van de dreumes! Wat voor mijlpalen zullen ons te wachten staan?