ERVARINGSVERHAAL
Het leven van Martine als bewust alleenstaande moeder
Martine besloot een jaar geleden om in haar eentje moeder te worden. Na een fijne zwangerschap is ze sinds 20 januari 2017 de trotse moeder van Maud. In het tweede deel van haar verhaal vertelt zij hoe ze het ouderschap als alleenstaande moeder ervaart.
Wat is een bewust alleenstaande moeder (BAM)?
Een bewust alleenstaande moeder (BAM) is een vrouw met een kinderwens die ervoor kiest om alleen een kindje te krijgen. Na deze bewuste keuze gaat zij een traject in bij een ziekenhuis of vruchtbaarheidskliniek en maakt zij doorgaans gebruik van een zaaddonor. Om zwanger te worden, zijn er verschillende methodes beschikbaar, waaronder IVF, ICSI, IUI en kunstmatige inseminatie.
Hoe ziet ze eruit?
Toen ik eenmaal zwanger was, heb ik mij vaak afgevraagd hoe ze eruit zou zien. Maar ik heb geen pretecho gedaan, omdat ik er toch een beetje bang voor was. Straks heeft ze iets wat ik niet herken. Ergens was dat misschien een vorm van zelfbescherming.
Tijdens mijn zoektocht naar een donor was karakter belangrijk voor mij. Ik heb dat in het voortraject losgelaten, maar merkte tijdens mijn zwangerschap dat ik er weer vaak aan moest denken.
Toch geloof ik dat je je ook veel vormt naar je omgeving, en dat heb ik in eigen hand. En misschien had ik anders een partner gehad met eigenschappen die ik liever niet terug had willen zien bij mijn kindje. Je kan daarin ook niet alles kiezen.
Hé, er zit een kindje in mijn buik
Alles ging best snel; van het begin van het traject tot haar geboorte zat minder dan een jaar. Op 17 februari 2016 had ik mijn doorverwijzing van de huisarts gekregen en op 20 januari 2017 is Maud geboren.
Doordat ik weinig kwaaltjes had en mijn buik niet heel groot was, drong het pas veel later door dat ik zwanger was. Ik voelde wel wat als ze trapte, maar het duurde even voordat ik het besef had van: hé, er zit écht een kindje in mijn buik.
Ik heb nog een 7 weken en 9 weken echo gehad in het Isala ziekenhuis in Zwolle, waar ik ook het voortraject heb gevolgd. Daarna kon ik gewoon op de ‘normale’ manier mijn controles doen bij de verloskundige.
Wat is ze toch mooi
Toen kwam ze al na mijn eerste week verlof. Dat was precies goed, ik wist anders niet wat ik had moeten doen. Alles was namelijk al klaar voor haar komst. Nu heb ik heerlijk 15 weken met haar samen voordat ik weer aan het werk moet.
De bevalling ging goed, ik heb gelukkig weinig pijn gehad en de verloskundige kwam er pas de laatste vijf minuten bij. Twee van mijn vriendinnen, Nathalie en Marijn, hebben mij tijdens de hele bevalling heel fijn gesteund.
Na twee keer persen is mijn dochter Maud geboren. Ze is in het vlies geboren, dus ze was helemaal gaaf. ‘Wat is ze toch mooi.’ Dat is het eerste wat ik zei toen ik haar in mijn armen had.
Doordat ze 3 weken te vroeg geboren is, woog ze maar 2395 gram. Nu met 13 weken zit ze op 3800 gram en past ze eindelijk in maat 50.
Wie is hier bevallen?
Een halfuur na de geboorte stond ik weer naast mijn bed. Na het douchen kon ik weer naar huis. Ik weet nog dat een verpleegkundige onze kamer binnen wandelde en vroeg wie er nou bevallen was. Het is maar goed dat ik geen keizersnede heb gehad, dan was ik verplicht om zes weken iemand in huis te nemen om voor ons te zorgen. Zo praktisch ga je denken als je er alleen voor staat.
De eerste avond alleen
Ik heb twee nachten iemand te logeren gehad die Maud en mij op weg hielp. Heel fijn, maar ik was erg blij dat we na de kraamweek het huis weer voor onszelf hadden. Het is fijn om je eigen ding te doen en te zien wat er gebeurt. Ik vertrouw op mijn gevoel en als ik hulp nodig heb, heb ik een adresboek vol mensen die ik kan bellen.
Alles gaat op mijn of haar tempo. Het is heerlijk! Omdat ik goed herstelde van de bevalling, kon ik zelf aangifte doen bij het gemeentehuis. Nu vliegen we overal naartoe, Maud is daarin een voorbeeldige baby.
Overal handigheidjes voor
Als je alleen bent, vind je overal handigheidjes voor. Je wordt een stuk makkelijker met dingen als je in je eentje bent. Zo douchen we bijvoorbeeld samen. Ik heb een douche en bad in één, dus ik laat het water voor een deel vollopen en leg haar op een luchtbedje. Dat vindt ze geweldig en voor mij is het gezellig!
Het is maar net waar je aan gewend bent, ik zie er ook voordelen van in dat ik alleen ben. Zo hoef je je aan niemand aan te passen. Als ik haar ’s nachts moet voeden, kan ik gewoon de lamp aandoen, zonder iemand wakker te maken.
Ik zie niets onbekends
“Als ik nu mijn babyfoto’s erbij pak, zie ik mezelf als ik naar haar kijk.”
Ik krijg wel eens de vraag of ik benieuwd ben hoe de donor eruitziet. Als ik nu mijn babyfoto’s erbij pak, zie ik mezelf als ik naar haar kijk. Daarom denk ik daar niet aan. Op haar zestiende mag ze natuurlijk wel zijn gegevens opvragen.
Sommige dingen zijn wel anders. Ze heeft bijvoorbeeld lange vingers en dat heb ik niet. Dat zou ze wel eens van hem kunnen hebben. Maar verder zie ik niets onbekends, dat vind ik wel fijn. Toch kan je dat in het begin nog niet goed zien. Andere ouders hebben daar vast ook last van, dat ze niet kunnen zien op wie hun kindje het meeste lijkt.
Veel steun van mijn omgeving
Het is best grappig: als je alleen bent, denken mensen vaak automatisch dat je zielig bent. Zo heb ik, heel fijn, veel spullen gekregen en bijna iedereen biedt aan om op te passen. Daar moet ik straks ook gebruik van gaan maken, als ik bijvoorbeeld een avondje wil gaan sporten.
Naast mijn familie heb ik 14 vriendinnen waar ik altijd bij terecht kan. Twee daarvan, Nathalie en Marijn, waren bij alle controles en zelfs tijdens de bevalling aanwezig. Het is heel fijn om een klankbord te hebben en steun te krijgen. Zo heb ik een partner helemaal niet nodig.
Alles is precies hetzelfde
Mijn leven is precies hetzelfde als voor mijn zwangerschap, het enige verschil is dat Maud overal tussendoor hobbelt. Straks wordt het wel weer even wennen als ik aan het werk moet, dan hebben we een ander ritme. Maar nu maakt het niet uit als ze ’s nachts vaak komt, dat vind ik juist gezellig.
Uiteten gaan doe ik nog steeds twee keer per maand met vrienden. Nu kan het juist nog omdat ze zoveel slaapt. Zo past ze nog steeds goed in mijn me-time. Straks gaat het misschien allemaal anders, maar dat zie ik dan wel weer. Voor nu gaat alles zoals het hoort.
Een aanvulling, geen opvulling
“De komst van Maud zie ik niet als een opvulling, maar juist als een aanvulling.”
Als ik op het hele traject terugkijk, mag ik niet klagen. Ik red mij prima alleen. Mijn reden om dit te doen was niet omdat ik een opvulling zocht, de komst van Maud zie ik als een aanvulling.
Ik vind het leuk om vader en moeder tegelijk te zijn. Haar opvoeding kan ik helemaal zelf invullen. Voor mijn gevoel is dat een stuk rustiger dan twee ouders die niet op één lijn zitten. Er komen vast nog momenten wanneer ik onzeker over iets ben, of iets even niet weet. Maar dan heb ik mijn broer en mijn goede vriendinnen waar ik altijd bij terecht kan.
Of die man er ooit nog komt? Geen idee! We missen hem nu niet, maar hij is nog altijd welkom. Ik heb niet het idee dat we op dit moment iemand of iets tekortkomen.
Martine
Martine woont samen met haar dochtertje van 9 maanden in het Achterhoekse dorpje Warnsveld. Ze koos op 31-jarige leeftijd om een bewust alleenstaande moeder te worden. Mede door haar nuchterheid en positieve kijk op de wereld geniet ze volop van het moederschap.
Auteur Laura Miller-Sijm
