Het leven gaat weer door

Iedereen in mijn omgeving lijkt wel zwanger ineens, en dan is iedere aankondiging toch weer even een stomp in je maag. Je gunt het diegene natuurlijk wel, maar toch is er iedere keer een moment van jaloersheid en daar ben ik ook heel eerlijk in. Waarom zij wel en ik niet!?

Met een aantal vriendinnen kan ik er heel goed over praten en een vriendin zei toen het volgende: “Renske, je weet nooit de hele achtergrond van die vrouwen. Voor hetzelfde geld hebben ze al meerdere miskramen achter de rug of hebben ze er jaren over gedaan om überhaupt zwanger te raken.”

Klopt helemaal, en dat heeft me toen wel aan het denken gezet.

Van slag

Niet alleen ik was van slag na de miskraam, mijn cyclus helaas ook. Ondanks dat mijn eerste menstruatie zich weer snel aandiende, duurde het daarna weer veel langer en had ik geen idee waar ik vanuit kon gaan. Dit gaf me veel onzekerheid en frustreerde me, omdat het vertrouwen in mijn lijf al niet denderend is nu ik zoiets heb meegemaakt.

2 rondes verder merkte ik ineens weer heel duidelijk dat mijn vruchtbare dagen naderden. Nog steeds veel later dan normaal, maar toch fijn dat mijn lijf me weer een seintje gaf.

Hiep Hiep Hoera!

Op de dag van mijn verjaardag had ik al de hele dag een zeurende pijn in mijn onderbuik en die werd met het uur erger. Voor mij heel herkenbaar als mijn eisprong die ieder moment plaats kon vinden. Toen dacht ik meteen: wat een geweldig verjaardagscadeau zou het zijn als ik vandaag weer zwanger raak.

De twee weken daarna vlogen voorbij. Op een gegeven moment zaten mijn vriend en ik op de bank. Toen hij iets vroeg, reageerde ik super fel en onredelijk: “Jeetje, waar heb jij last van, zeg?! Ik vraag gewoon of je dat nog gaat opdrinken…” “Eh, sorry. Ja, ik weet ook niet waarom ik zo reageerde, ben gewoon moe denk ik?”

Zou het…?

3 dagen daarna gingen we een weekendje weg. Dit was ook de periode dat ik ongesteld moest worden. Aangezien ik wilde weten of ik een wijntje mocht drinken, kocht ik een zwangerschapstest.

De ochtend voordat we vertrokken deed ik de test met een hartslag die zo snel ging, dat ik hem voelde kloppen in mijn keel. Nou, over het staafje plassen en wachten maar…

Mijn felle reactie van een paar dagen daarvoor flitste ineens door mijn hoofd en toen besefte ik het: ik ben zwanger! Op dat moment keek ik naar het staafje en daar stonden ze dan, 2 roze streepjes.

Wauw! Blijdschap en tranen in mijn ogen. Maar meteen ook die onzekerheid. Zou het deze keer goed gaan?

Ik liep naar beneden met de test en zei tegen mijn vriend: “Kijk schat, we gaan met zijn drietjes een weekendje weg…!”

Spannend

We waren allebei hartstikke blij, maar het drong ook heel snel tot ons door dat het weer spannende weken gaan worden tot de eerste echo.

Hier de volgende keer meer over. Hopelijk kan ik dan leuk nieuws delen 🙂