Het babykleertjesfestijn

Kopen, kopen, kopen

Jarenlang heb ik met vertedering gekeken naar de lonkende babykleertjes die ik toevallig voorbijliep tijdens het winkelen. Vooral die kleinste maatjes, met van die schattige patroontjes, teksten of diertjes erop, en in de prachtigste pasteltinten. Wat droomde ik van de dag dat ik ze voor mijn eigen kindje mee naar huis zou mogen nemen.

Die droom werd werkelijkheid toen ik op mijn eenendertigste in verwachting bleek te zijn. Al vroeg in de zwangerschap kocht ik de kleertjes alsof het om puur functionele uitgaven ging. Onder het mom van ‘een baby kan niet zonder kleertjes’. In werkelijkheid kocht ik ze natuurlijk vooral voor mezelf, om de pracht en praal van onze baby nog verder te kunnen benadrukken.

Gelukkig liet mijn vriend me hierin volledig mijn gang gaan. Een wereld aan rompertjes, sokjes, vestjes en jurkjes vulde al gauw de commode die in afwachting van de bevalling als opslagruimte diende. Bijna iedere dag heb ik als een bezetene de kleertjes door mijn handen laten gaan, om me een voorstelling te maken van de dag dat ik moeder zou worden.

Losgeslagen moeder-to-be

Dure merken hebben natuurlijk allang in de gaten dat je als moeder-to-be compleet losgeslagen door de winkels banjert zonder te veel op de prijskaartjes te letten (als het even kan). Het verbaasde me tijdens mijn zwangerschap enorm dat ik op online babyuitzetlijsten zag staan dat er van ieder kledingitem ‘maar’ zo’n zes stuks werden aangeraden. In mijn eerste 15 weken zwangerschap zat ik daar al zo’n beetje aan.

Vanuit mijn omgeving kwam geregeld de opmerking dat “we nog zoveel kleertjes zouden krijgen van de kraamvisite”, waarmee bedoeld werd dat ik me beter wat in kon houden. Mijn moederinstinct sloeg dit advies natuurlijk in de wind. Ik wilde goed voorbereid zijn en bovendien het babykleertjesfestijn niet hoeven staken in afwachting van de kraamperiode.

Drie setjes in de vluchtkoffer

Op mamaforums las ik dat van iedere maat werd aangeraden drie setjes klaar te leggen voor in de vluchtkoffer, incluis maat 44 voor het geval dat de baby te vroeg geboren zou worden. Als je wat langer in het ziekenhuis moet blijven, ben je immers zo door die drie setjes heen.

Het leek mij vrij krap om per maat maar zes kledingitems in bezit te hebben. Ik besloot lekker door te gaan met hamsteren. Want je wordt, als je het mag meemaken, maar eens in je leven voor het eerst mama.

Gepruts op het aankleedkussen

Viel dat even tegen, dat onze dochter uiteindelijk maar enkele weken in de eerste maten heeft doorgebracht, omdat de ene na de andere groeispurt volgde. En nóg meer viel het tegen dat ze sommige kleertjes niet eens heeft gedragen, omdat die onder- of achteraan een stapel andere kleertjes waren beland. Ik was het overzicht compleet kwijtgeraakt.

Op een gegeven moment had ik geen idee meer wat ik van wie had gekregen en wat ik zelf had gekocht, en of ik iets nu wel of niet in huis had. Ik deed soms nog een poging om een vriendin te bedanken voor haar kraamcadeau door een foto van onze dochter in het – vermoedelijk – door haar gegeven truitje te sturen, waarbij ik de grote gok nam dat het niet een andere gulle gever betrof. Gelukkig schijn ik niemand beledigd te hebben.

Tegenvallers en onhandige gevallen

Sommige kleertjes vielen in de praktijk flink tegen, zoals rompertjes met lange mouwen. Van mutsjes moest ze huilen en krabwantjes vond ik eigenlijk zielig voor haar. Die liet ik dus maar links liggen.

Haarbandjes zakten voor haar ogen of trok ze van haar hoofd. Ook bij speciale gelegenheden vonden we dit te veel gedoe. Mooie spijkerrokjes droeg ze wel bij speciale gelegenheden, maar kropen gedurende de dag omhoog tot onder haar oksels.

Die lieve babyschoentjes (zo’n vijf paar) waren eerst véél te groot, en toen ik ze er een paar maanden later weer eens bij pakte waren ze alweer te klein. En waarom kopen we eigenlijk schoentjes voor een baby die nog niet eens kan kruipen?

Bij de mooiste kleertjes hoopte ik dat de tijd even stil bleef staan. In sommige boxpakjes, die met de voetjes eraan vast, slaagde Joanna er echter al gauw niet meer in haar beentjes te strekken. En het was een crime om met moeite truitjes over haar hoofd aan te trekken om vervolgens te ontdekken dat haar armpjes er écht niet meer in pasten. En dat alles terwijl dochterlief flink tegenspartelend aan een huilbui was begonnen.

Te klein? Leg het meteen aan de kant!

Noodgedwongen heb ik al die prachtige setjes, gedragen of niet, met pijn in mijn hart aan de kant moeten leggen. Uiteindelijk kan je ervan uitgaan dat je kind sommige kleertjes maar één of twee keer draagt. Dit zou je eigenlijk in je achterhoofd moeten houden op de momenten dat je als een kind in een snoepwinkel tussen de rijkgevulde kledingrekken loopt te glunderen.

Als de kleertjes eenmaal al zijn aangeschaft, zou je ze het beste per maat apart kunnen leggen in de commode, met de kleinste vooraan. De kleertjes die niet meer gebruikt worden kan je, om het overzicht te bewaren, maar beter gelijk aan de kant leggen.

Babykleertjes als decoratiemateriaal

In Joanna’s kinderkamer hangt ter decoratie een te klein geworden jasje en jurkje aan een kapstok. Zo hebben ze tenminste nog enig nut. Ik heb wel eens voorbij zien komen dat de geboortepakjes worden ingelijst: ook een leuk idee! En wie weet mag ik al die opgeruimde babykleertjes nog eens van zolder halen voor een volgende…

De eerste is/was duur genoeg, maar sommige dingen zijn gewoon onbetaalbaar.