Papa Bern: ‘Ik ben het eerste aanspreekpunt van de opvang’
Met de invoering van het uitgebreide partnerverlof krijgen vaders meer tijd met hun gezin. Hoe kijken vaders hier zelf tegenaan, en hoe hebben zij de eerste periode met hun kind beleefd? Bern is docent natuurkunde op een middelbare school. Zijn vrouw werkt in de zorg. Hoe denkt hij over het vaderschap?
Even voorstellen
Naam: Bern
Leeftijd: 35 jaar
Beroep: docent natuurkunde en brugklascoördinator op een middelbare school
Papa van: drie jongens van 5, 3 en 1 jaar oud
Burgerlijke staat: getrouwd
Dienstverband: 0,8 fte (donderdag vrij)
Voor het eerst papa
De geboorte van onze oudste zoon verliep niet helemaal zoals gepland. De placenta liet niet los, waardoor mijn vrouw naar de OK moest. Hierdoor kwam de baby al snel bij mij te liggen voor huid-op-huidcontact, wat heel bijzonder was. Gelukkig is het allemaal goed afgelopen en hebben we daarna nog twee zoons gekregen.
De eerste tijd als vader was het best even wennen. Ik ben het onderwijs binnengekomen als zij-instromer, dus toen onze oudste geboren werd, studeerde ik nog. Dat was een drukke tijd, maar ik volgde mijn passie. Hierdoor voelde het niet als een last. Gelukkig hadden we een fijne kraamverzorgende die ons goed heeft gesteund. Inmiddels loopt alles heel soepel; we hebben onze draai echt gevonden.
Een ritme creëren
Mijn vrouw werkt in de zorg, waardoor haar diensten onregelmatig zijn. Dat betekent dat ik regelmatig alleen ben met de jongens. Donderdag is mijn vaste vrije dag. Op die dag plannen we dingen als zwemles, die ik dus met de kinderen onderneem.
Om deze reden ben ik ook het eerste aanspreekpunt van het kinderdagverblijf. Daarnaast ben ik vaak degene die kookt. Door mijn tijd slim in te delen, kan ik redelijk op tijd thuis zijn. Zo houden we toch een beetje een dagritme aan.
Creatief omgaan met werkuren
Op mijn werk werd heel positief gereageerd toen ik vertelde dat ik vader ging worden. Ik heb bij alle drie de kinderen twee dagen verlof genomen, aansluitend op de bevalling. Wel had ik het geluk dat ze allemaal vlak voor een schoolvakantie werden geboren. Zo kon ik toch wat extra tijd met ze doorbrengen.
Daarnaast kan ik als docent een deel van mijn tijd flexibel indelen. Na de geboorte van de jongens was ik een tijdje alleen op school om les te geven. Nakijken en lessen voorbereiden deed ik ’s avonds thuis. Zo kon ik extra tijd met mijn gezin doorbrengen. Ik woon op drie minuten fietsafstand van mijn werk, dus ik kon gemakkelijk heen en weer.
Als docent heb je de luxe dat je regelmatig verplicht vakantie hebt, op dezelfde momenten als je kinderen. Het risico is dan wel dat je in je dagelijkse routine blijft hangen. We bedenken nu dus van tevoren welke speciale dingen we gaan doen in de vakantie. Zo heb ik nog wat extra tijd met mijn jongens.
Het uitgebreide partnerverlof
Zelf weet ik niet of ik wel gebruik zou maken van het uitgebreide partnerverlof. Het is heel lastig om in het onderwijs tijdelijke vervanging te vinden, dus zes weken afwezigheid zou een grote belasting zijn voor mijn werkgever. Bovendien heb ik een verantwoordelijkheid naar mijn leerlingen. Ik ben tevreden met de manier waarop het bij ons is gegaan en de flexibiliteit van de school daarin.
Ons gezin is compleet, dus de nieuwe regeling gaat hoe dan ook aan mij voorbij. Ik vind het wel goed dat de wijziging er komt. Voor collega’s met veel reistijd of mensen met een minder flexibele baan lijkt het me een goede manier om meer tijd in het gezin te investeren. Bovendien kan het zorgen voor meer rust, wat uiteindelijk het onderwijs alleen maar ten goede komt.